Jolas garaia

Bekain altxatuekin hitz forma hartu eztuten galdera lausoa marrazten diozunean urteen lekuko herdoilak bakarrik emango dizun erantzuna baino eztu topatzen zuretzat.

Garai batean haurra izan zela kontatu diote baina txirrinaren egunerokoak eragindako amnesiak eztio jada zure egonezinaren arrazoia ulertzen uzten.

Ez ezazu errukirik izan berarekin eta jolas garaira irtetean bekainak zimurtuz ateraiozu mingaina. Helduen ergelkeri horrekin bat ezatoz, ala?

jarraitu irakurtzen...

Instante (III)

"(I) En la esquina de una noche sin velas te amé un instante..."

"(II) … y vagabunda, huerfana de tí y herida en pena..."

(III)
y en penumbra, mientras barro las cenizas de los rastros de mi alma yo construyo los castillos donde habita mi esperanza, moradora de deseos que me obligan a seguir. Sin tu lumbre, mi calor, deslizaré por la nada los abonos de mi tierra hasta encontrar la semilla que germine sin tu luz. Y volverá así a mí mi alma, ahora tan lejos de aquí, cada noche a este regazo justo antes de dormir.

jarraitu irakurtzen...

Eztanda

Hiri suntsitu batean adreilu beltzak dira
paradisu ezberdin baten berriemaile
eraikinen metalezko zutabe oker eta eroriak
beso puskatuetan altxata
izandakoaren garraikur
Ez iezadazula esan zer den ikusten ari naizena
algarak, harridurazko algarak
dariote ene masailei baina
inguruko kearen hautsak ahoa ixtera behartzen nau

Negarra eta itxaropena ditut barruan lehertzen

jarraitu irakurtzen...

Han

musika entzuten
oheratzen
notak
neuronak zeharkatzen
mailuen erritmora
lokartzen

jarraitu irakurtzen...

Mendebalde

Brussels

19:30 post meridian

otza eta elurra kalean

metronomo baten

ibilera duten

odolgabeko

panpin geldoz inguratuta

semaforo bat

gorrian pasatzen dudanean.

%20eko langabezia duen

hiri honetan jendearen

tetrabrikezko gorputzek

aurpegi gogaituak

eztituzte galtzen

baina

poliziaren arreta

neureganatzea nik lortzen dut.

Isuna, 120 euro.

Europan gaude.

Berriro egingo

eztudala

esaten diot poliziari

eta argi gorriz

edertua

eskaparateko emagalduak

bezeroari

maite duela

esaten dio.

jarraitu irakurtzen...

Laino Nakartua

Ilun zegoen oraindik, esnatzear, begiak iriki eta ohetik altxa gabe lehioa zabaldu dudanean.

Aize frexkoak garuna oztutzen zidan eta trena hartu behar nuelako altxatzeko zaplaztekoak ematen zizkidan bitartean ni, amarekin burruka batean bezala, gor itxurak egin eta nagitsu bizkarra ematera nindoan zeruan ikusi dudanean, pausatu eta sentsuala, iluntasun itxi hori argi zuri fosforeszentez betetzen.

Segundu bat iraun duen maitasunezko ixtorio bat izan da, trenean pentsatzen ohetik altxa eta etxeko galtzerdiak jantzi ditudanerartekoa, baina ordularia gaur gorrotorik gabe begiratzeko haina zorion eman dit.

Beranduago jakin ditut ezezazun bitxi horren izena eta izana. Oh! Laino Nakartua, zure edertasunak eremu zerutiarretan ere desiragarri egingo lukeen xarma berezia zuen.

Egon zaitez azkenekoz bihar nere zai, maite, esnagailuak mailuz burua golpatzen didanerarte, eta eman iezaiozu logure honi gautxori batean bihurtu nahi izateko eduki dezakeen zentzuzko arrazoi bakarra.

jarraitu irakurtzen...

Amore

Noiz dena galdua den konturatzeko ere behar da berezko abilezia; zentzuak adi eta bidean joandakoaz erreparatzeko oroimena lagun. Borroka luze batek sortzen duelako menpekotasuna eta etsaia azken odol tanta lapurtzera iritsi denean, zainak agortuta eta lehorraren lehorrez urratuta, azken hatsa ere emateko duzula ustera iristen zeralako, jada etorkizun bat galduta egon arren debaldeko gauza gehiago galtzera bultzatuta, arnasa, izerdia, malkoak.

Noiz dena galdua den konturatzeko ere behar da berezko abilezia; borrokan irautearen sufrimendua eta amore ematearen plazerra balantzan jarri. Nekearen nekez, etxeko balkoian etzana eguzkia hartzen orduak pasatzen ikasi.

jarraitu irakurtzen...

Aire

Murió de asfixia por no hacer mover el aire, inpregnadas sus fosas de un polvo marrón amargo como la hiel. Nadie lo hoyó derramar sus últimas lágrimas, nunca gritó; su lucha fue real como otra cualquiera. En su soledad, repasó minuciosamente cada paso dado y no hayó error de cálculo, logística ni estrategia. Creyó haber compartido algo que no consigió recordar pero lo cierto es que nadie nunca escribió una linea de epitafio en su tumba.

jarraitu irakurtzen...